کودتای سوم اسفند نه در انگلیس که در همین تهران طرح‌ریزی شده، این را می‌‏توان از اسناد به دست آمده از زندگی آیرونساید به چشم دید...خوی انگلیسی سیدضیاء نمی‌‎تواند مانع از آن شود که او را ناسیونالیست بخوانیم...عنوان کودتای سیاه را رجالی چون نصرت‌الدوله که به زندان رفته بودند، ایجاد کردند و البته هیچ تحقیق تاریخی برای رد یا اثبات سیاه بودن این کودتا و شرایط تاریخی آن دوران انجام نشده است...سیدضیاء کسی را اعدام نکرد و رفتاری که اغلب حکومت‌ها و افراد در دوران کودتا انجام می‌‏دهند، از او سر نزد.

تحصیل زنان و دختران از‌‌ همان مشروطه تبدیل به یک مساله شد...بررسی و پژوهش روی عکس و نامه‌های زنان به روزنامه‌ها موضوع کاملا دست نخورده‌ای است.

صوراسرافیل به نظر من روزنامه نیست. وسیله و ابزاری انقلابی در اختیار حزب عامیون و اجتماعیون است، صوراسرافیل پلتفرم و جزوه یا به عبارت دیگر بیان‌نامه و بیانیه سیاسی است، انتقاد صرف است...نوشتار شب‌نامه‌ها از جنس‌‌ همان نوشته‌هایی بود که نویسندگان صوراسرافیل به آن علاقه نشان می‌دادند اما در بخش‌هایی هم توهین به طبقه و گروه‌های مرفه جامعه به چشم می‌خورد.

علاء همچنان یکی از مهره‌های پنهان و سردرگم تاریخ معاصر ایران است. ما هنوز شناخت آگاهانه‌ای نسبت به نطق پر سر و صدای او در مجلس پنجم علیه سلطنت رضاشاه نداریم که چگونه پس از به حکومت رسیدن رضاشاه، از مدافعان سرسخت وی شد؟...نویسنده کوشش نمی‌کند تا به لحاظ تیپولوژی سیاسی یک تیپ از رفتار، کردار و منش سیاسی از علاء بدست دهد...اتحادیه اهمیت و نقش علاء را در غائله آذربایجان مهم‌تر از احمد قوام، سیدحسن تقی‌زاده و محمدرضا شاه می‌داند، اما برای این اهمیت و جایگاه سند و شواهد متقن و محکمی ارایه نمی‌دهد.